Hajdúböszörmény (HU) 2014

Door onze correspondent Arjan Kolbach.

Een onverwachtse uitnodiging uit een ver oord.
De stad Hajdúböszörmény in Hongarije heeft een ETPC eurocup wedstrijd georganiseerd en hier zouden ze nu eens graag een truckdemo aan het publiek willen tonen. Vandaar dat die vrijdagochtend twee Nederlandse teams, Rhino Rocket en Rocking Horse sr+ jr, samen met twee Italiaanse Teams Mostar(I) en Team Aurora(I) in Hongarije arriveerden. Men was hier nog druk om alles te organiseren op een wijze waar iedereen versteld van stond. Alles even rustig op z’n Hongaars, maar wat er uit de kast getrokken werd was ongelooflijk. De meeste trucks en tractoren werden overgeladen op locale wagens om die middag, samen met alles wat er nog meer ondekt werd met wielen eronder, een ware carnavalsoptocht(8km lang) te creëren. Hierbij stond de hele regionale bevolking langs de straten om alles onder luid gejuich te aanschouwen. Voorop de Burgemeester met aanhang en organisatie in een oplegger, div.fanfares en keiharde muziektrailers verdeeld in de optocht.
Zaterdag en zondag barstte het spektakel op de baan los. Er werd gestard met een ronde 2wd’s. (Sledge Hammer en Rattle ’n Hum) Daarna gingen de trucks achter elkaar in een voorstellingsronde over de baan, alwaar het publiek met luid gejuich en applaus iedereen verwelkomde. De presentator had zijn (huis)werk goed voor elkaar en wist iedereen voor te stellen wat klonk ook als: Rhiiieenoo Rakki-i-it, Rokkie Haars Senniorrr gevolgd door iets van Stjok stjok stjok. (applaus). Zo ook verging het de Superstocks en de 4,5T Modified.
Rhino Rocket gaf de eerste klap op de vuurpijl bij de truckdemo. Zette ook maar gelijk een vette FP neer. Rocking Horse Jr moest helaas rond de 90m opgeven ivm.koppelings problemen. Senior nam de bult in het vizier en noteerde een keurige FP. Team Mostar wist zijn 6 turbo’s goed op gang te brengen en kwam ook keurig over de eindstreep. Een nieuw Italiaans team, Aurora(?) met eveneens een Iveco turbostar en opgepimpt met een zestal windmolens moest naar afstelling en balans zoeken. Hij eindigde dan ook ergens halverwege. Aan het einde van de dag werd er nog een zelfde rondje getrokken, alleen zonder RH Junior. Deze onderging op dat moment een poging koppeling reparatie. Zo werd er onder toezicht en met ter beschikking gesteld extra gereedschap van de collega’s , gezellig gesleuteld onder het genot van vele groene flesjes gerstenat.Er werd zelfs door de localen een verreiker ter beschikking gesteld om de bak er achteruit te hijsen.

De volgende dag zaten de tribunes opnieuw bomvol. Prachtig weer, een baan als een biljart laken en opnieuw een goed uitgeslapen speaker met grote cowboyhoed die het publiek geweldig om zijn vinger wond met ‘stjok stjok’ als stopwoord. Vandaag stond de Italiaanse sleepwagen een stevig blokkie zwaarder. Dit maakte Rhino echter niks uit. Met de organisator op de rechtse zetel vloog hij met de neus omhoog over de streep. Junior zou moeten volgen, maar was wegens gebrek aan onderdelen helaas op stal gebleven. Senior maakte na een prachtige wheely onder luid gejuich een een stevige landing op 87,92m. Mostar kreeg, ondanks zijn ongelimiteerde toerental, de Iveco niet in de toeren en gaf rond de 70m de pijp aan Maarten. Zijn collega had weer moeite met de afstelling moest met 52,80m genoegen nemen. De laatste run, aan het einde van de middag, kwam ‘Senniorrr’ als eerste voor de sleepwagen, welke evenals de voorgaande rondes gevlagd werd door de bemanning van de reserve sleepwagen(de Duitse Red Shadow). Zijn onfortuinlijke landing van de vorige rit speelde echter parten. Bij het neerkomen was er, achteraf gezien, een brandstof leiding afgekneld en had nu meer dorst als drinken, waardoor bij 66,27m het laatste beetje rook werd uitgeblazen. Als tweede steek de Rhiiieeenooo Rakki-i-itweer op, met ditmaal een official er naast. Hij zette onder luid ge-tsjoktsjoksjtok van het publiek de vlag op 95,92m. Mr.Mostar ging op 82,72m de fors over de kalklijn. De witte Iveco eindigde op 55,09m.
Ter afsluiting werden de teams en baanmedewerkers de baan opgehaald en door de hoge heren nog eens extra bedankt en in het zonnetje gezet. Nadat alles was opgeladen was het weer tijd om richting eetzaal te gaan, waar ook die dag weer voor de derde keer voor alle deelnemers een maaltijd gereed stond, compleet met tap en borrels waar de Lambada zijn vingers bij af zou likken.
Een weekend om nooit te vergeten!
TSJOK TSJOK TJSOK !